Melius Klinieken

040-8200777

Eindhoven

076-2043232

Breda

0164-203060

Bergen op Zoom

0475-206088

Roermond

Regio 8

Rug en bekken

M. Bechterew (spondylitis ankylopoetica)

Morbus Bechterew is een chronische, inflammatoire (met ontsteking gepaard gaande) reumatische aandoening die zich met name sterk manifesteert in de wervelkolom, maar ook klachten elders in het lichaam kan geven. Het presenteert zich karakteristiek bij jonge, volwassen mannen met een piek ontstaansleeftijd tussen 20-30 jaar.

De exacte oorzaak van M. Bechterew is tot op heden onbekend. Wel is er een sterk verwantschap met het zogenaamde HLA-B27 antigeen aangetoond. Bij ongeveer 90% van de patiënten kan dragerschap worden aangetoond tegen 8% in de gezonde populatie.

De belangrijkste klachten bij M. Bechterew zijn chronische nek- en rugklachten, die voor het 40e levensjaar geleidelijk zijn begonnen. De klachten gaan gepaard met ochtendstijfheid, verbeteren bij bewegen en houden meer dan drie maanden aan. Daarnaast is ook nachtelijke pijn, met name in het tweede deel van de nacht, een typisch verschijnsel, evenals ontsteking van het sacro-iliacale (SI) gewricht. Bij een deel van de patiënten treden benige vergroeiingen op van de wervelkolom. Bewegingsbeperkingen van zowel de gehele wervelkolom kunnen het gevolg zijn. Naast de klachten aan de wervelkolom, komen vaak ontstekingen voor van gewrichten buiten de wervelkolom en pijnklachten ten gevolge van peesontstekingen, bijvoorbeeld de achillespees.

Voor het stellen van de diagnose is een gedegen onderzoek van de wervelkolom van essentieel belang. Echter in het begin kunnen de afwijkingen zeer beperkt zijn en alleen bestaan uit een beperkte beweeglijkheid van de nek of/en de lage rug, vaak het meest uitgesproken bij bepaalde bewegingen, maar treedt (later) op in alle drie de richtingen. Bij het voortschrijden van de ziekte verstrijkt de lordose in de lage rug. Naast onderzoek van de rug dient ook de nek en de borstkas onderzocht te worden, evenals de heupen, schouders en kleinere gewrichten. Ook dient er actief gezocht te worden naar de aanwezigheid van peesontstekingen.

Opties ter behandeling zijn pijneducatie, medicatie, TENS, infiltratie van pijnlijke structuren, gepulseerde (PRF) – of continue (RF) stroom van pijnlijke structuren, Esketamine infuustherapie, revalidatie en langdurige paramedische begeleiding.