Het syndroom van Tietze is een aandoening van het kraakbeen dat de ribben aan het borstbeen verbindt. Het kraakbeen van één of enkele ribben is ontstoken. Het borstbeen kan daarbij gezwollen zijn. Door de zwelling is bewegen, zuchten of hoesten vaak pijnlijk. Ook is de huid soms rood verkleurd op de pijnlijke plek(ken). Het syndroom van Tietze komt even vaak voor bij vrouwen als bij mannen. Het syndroom van Tietze is vernoemd naar Dr. Alexander Tietze – een Duitse arts, die het syndroom in 1921 heeft beschreven.
Een aandoening die op het syndroom van Tietze lijkt, is costochondritis. Dat geeft meestal dezelfde klachten. Beide aandoeningen hebben te maken met ontsteking van het kraakbeen van de ribben. Bij het syndroom van Tietze is er vaak zwelling van het borstbeen zichtbaar en bij costochondritis is er geen zwelling te zien. Als het kraakbeen tussen de ribben en bijvoorbeeld ruggengraat ontstoken is, heet het costochondritis. Omdat het syndroom van Tietze en costochondritis zoveel op elkaar lijken worden het syndroom van Tietze en costochondritis vaak samen genoemd.
De oorzaak van het syndroom van Tietze of costochondritis is nog onbekend. Men vermoed dat de aandoening ontstaat door het voortdurend te wijd uitzetten van de ribben en borstkas. Dit gebeurt bijvoorbeeld bij langdurige inspanning, diepe ademhaling, voortdurend hoesten of door een lichamelijk of psychisch trauma. De meest voorkomende klachten zijn pijn op de borst, uitstralende pijn naar andere plekken, zwelling en roodheid van het borstbeen of de ribben, vermoeidheid. Men kan de pijn voelen als men beweegt, hoest, niest of op de borst drukt.
Bij het syndroom van Tietze heeft men last van ontstekingen. Die kunnen plotseling optreden of geleidelijk ontstaan. De klachten gaan bijna altijd vanzelf over. Bij sommige mensen blijven de klachten steeds opspelen en is het syndroom van Tietze en/of costochondritis chronisch.
Opties ter behandeling zijn pijneducatie, medicatie, TENS, infiltratie t.h.v. de betrokken gewrichten, gepulseerde (PRF) stroom t.h.v. de betrokken gewrichten, Esketamine infuustherapie en langdurige paramedische begeleiding.