Tussen de wervelkolom en de benen is onderaan de rug een vrij star gewricht verbonden met het bekken. Dit wordt het sacro-iliacaal (SI) gewricht genoemd. Dit SI-gewricht verzorgt de overdracht van al het gewicht van de romp naar de benen. Het houdt in dat op het gewricht standaard veel belasting komt. Het SI-gewricht is een hele stugge verbinding en geeft hierdoor stevigheid aan de wervelkolom en het bekken. Doordat er standaard veel krachten op het SI-gewricht worden uitgeoefend en omdat er veel spieren, banden en pezen aanhechten is het SI-gewricht gevoelig voor overbelasting.
Sacro-iliacaal gewricht dysfunctie is een term die wordt gebruikt om de pijnlijke aandoening in het gewricht te beschrijven. Het is nog onduidelijk waarom dit SI-gewricht pijnlijk wordt. Duidelijk is dat 90% van alle SI-gewrichtsklachten een relatie hebben met de onderrug. Dat wil zeggen dat SI-gewrichtsklachten vaak niet de primaire oorzaak is maar een gevolg van een rugprobleem. Vaak worden SI-gewrichtspijnklachten verward met pijnklachten vanuit het onderste niveau (L5-S1) van de lage rug. Dit komt doordat er kleine zenuwtakjes vanaf niveau L5-S1 naar het gebied rond het SI-gewricht lopen. Daardoor wordt onderscheid gemaakt tussen SI-gewrichtsklachten en onderrugklachten.
De oorzaken van pijn aan het SI-gewricht kunnen erg uiteenlopen: infecties, artritis, botbreuken etc. Deze specifieke oorzaken zijn goed te diagnosticeren en te behandelen door een arts. Maar meestal is er géén aanwijsbare oorzaak; het zijn aspecifieke klachten met veelal pijn rond het SI-gewricht. Mogelijk veroorzaakt door bijvoorbeeld overbelasting, een acuut trauma, zwangerschap/bevalling, zwaar werk of een lange periode van rust. Vanaf de 3e maand kunnen onder invloed van hormonale veranderingen gewrichtsklachten ontstaan. Door het verwekingsproces worden bindweefselverbindingen soepeler. Hierdoor neemt de passieve stabiliteit van het SI-gewricht af. Het laat tijdens de bevalling beweging toe waardoor er meer ruimte in het bekken ontstaat. Actieve stabiliteit van het SI-gewricht wordt verzorgd door de diepe bekkenspieren, de lage rugspieren en de schuine buikspieren. Bij het baren van het kind via de natuurlijke weg is het bekken tijdelijk veranderd. Hierdoor is het SI-gewricht meer afhankelijk van de actieve stabiliteit en spierkracht. De passieve stabiliteit zal langzaam weer herstellen.
Opties zijn pijneducatie, medicatie, TENS, infiltratie van het SI-gewricht(skapsel) (onverzekerd), continue (RF) stroom van de zenuwtakken van het SI-gewricht (onverzekerd), Esketamine infuustherapie, revalidatie en langdurige paramedische begeleiding.